МАСЛИҲАТҲОИ БЕПУЛ

Ҳамеша ва дар ҳама ҷо забондароз бошед: забони дароз барои лесидани таги косаву табақ олоти беҳамтост.

***

Хӯред, хӯред, агар муфт бошад, боз хӯред!

***

Забони хориҷӣ омӯзед: он ҳангоми ҳақорат додани модарарӯсатон аҳамияти калон дорад.

***

Агар хоҳед, ки як умр сарвари оила бошед ва гапатон ба ҳама гузарад, зан нагиред.

***

Рӯзе, ки дурӯғ нагӯед, фиреб надиҳед ва моли мардум нахӯред, он рӯзатонро дар ҳаёт ботил шуморед.

***

Аз назди се ‒ чор нафар занон беғайбату тӯҳмат гузаред, тасаввур кунед, ки аз болои пули Сирот гузаштаед.

***

Фиребу найрангатон ба кор наравад, донед, ки фурсати намозхониву рӯзадориатон фаро расидааст.

***

Ба душманонатон ҳамеша барору комёбиҳо хоҳед. Онҳо ба гапи шумо бовар карда, тохта пеш рафтан хоҳанд, ҳатман пешпо мехӯранд.

***

Меҳмон аз дар надаромада, кай рафтанашро пурсидан ҳам, аз рӯйи таомули миллии мост.

***

Агар хоҳед, ки шуморо дар рӯйи замин касе пайхас накунад, ба мардуми олам эътибор надиҳед.

***

Ба худ қиёфаи мутафаккирона гирифта, дар сӯҳбатҳо хомӯширо авло донед, ҳама шуморо донишманд мепиндоранд.

***

Аз ранҷу бемориҳои худ дилшикаставу малӯл нашавед: марг ба ҳамааш даво мебахшад.

***

Роҳбарон ҳаргиз нодуруст гап намезананд. Мабодо аз даҳонашон ягон амру фармони нодрусте ҳам барояд, шумо онро дуруст фаҳмед.

***

Агар хоҳед, ки ба касалии астма гирифтор нашавед, дарду алами дили худро ҳамчун хасрӯба ба сари ҳамсояҳо пош дода истед.

***

Ҳар чӣ қадар ба роҳбарон хам шуда, самимона салом диҳед, ҳамон қадар ба пояҳои баланди мансаб мерасед.

***

Кӯшиш кунед, ки ҳамеша ҳамаро фиреб диҳед: набошад худатон фиреб мехӯред.

***

Арақу зиёфатро танҳо хӯреду қарзу ғаму аламро бо дӯстон баҳам бинед.

***

Ба умеди ҳамсояҳо шуда, ҳеҷ гоҳ занозанӣ накунед, ки омада халос намекунанд.

***

Ба дурӯғгӯён осон нагиред: барои он ки ба гапи дурӯғашон дигарон бовар кунанд, боз калла об карда, сад дурӯғи дигар бофтанашон зарур аст.

***

Ганда шавед! Аз одами ганда ҳама метарсаду ҳурмату эҳтиром мекунад. Ҳурмату эҳтиром, ки карданд, болошиниву пешгоҳи маъракаҳо аз они шумост.

***

Дар байни ду табақ муштарак бошед ҳам, кӯшиш кунед, ки бо баднафсу ишкамғафс ҳамтабақ нашавед.

***

Аз ёд набароред: аз тӯтиҳо ҳамоне дертар мезияд, ки камтар гап занад.

***

Ҷойи кори пастноми равғанинро бо ҷойи кори хушки баландном иваз накунед, ки то рӯзи қиёмат пушаймон мешавед.

***

То бад кор карда тавонистанро ёд нагиред, пеш намеравед.

***

Агар ба ягон роҳбар баҳои ҳақиқӣ додан хоҳед, баъди аз вазифа сарғалтон рафтанаш аз мардум пурсед.

***

Аз тазъиқи ҳамкорон дилгир нашавед: он пешрафти корҳоятонро таъмин месозад.

***

Ҷойи шишту чойи дасту сухани даҳонатонро ба ҳеҷ кас надиҳед.

***

Агар қадру қимати худатонро худатон надонед, шумо шахси бебаҳоед.

***

Касе шуморо девона гӯяд, шумо ӯро ҷинӣ хонед, ҳарду баробар мешавед.

***

Ба меҳмонӣ мабодо дастовезе карда равед, кӯшиш кунед, ки аз он тараф дар

ишкам бисёртар карда оред.

***

Ғарқи обу орзуҳои зиёд нашавед, ки аз ҳамин рӯзатон ҳам мемонед.

***

Қусури айбу гуноҳҳои худро аз дигарон гиреду обрӯю нуфузи дигаронро ба худ нисбат диҳед.