ЗАРРАҲАҶВИЯҲО

 ҒУРУР

Ҷавон будам. Ғурурам баланду гапам гап буд.

Дар ҳама ҷо ҳукмамро мегузаронидам.

Падару модарам ҳатто ягон гапи маро ба замин намегузоштанд.

Ҳамеша ва дар ҳама ҷо ман ҳақ будам.

Баъд... Зан гирифтам...

НАБЕРАМУЛЛИМИ САХТГИРИ МАН

 (Ҳаҷвия)

Ба одам алам кунад, ганда будааст. Маҷбур одам ҳатто ба корҳои гӯшношунид ҳам даст мезадааст. Рости гап, ман барои рӯзномаву маҷаллаҳо каму беш хабару мақолаҳо менависам. Синнам ба ҳафтод расида бошад, ки аз одати деринаам  - “хобби” дил канда наметавонам. Ман, ки “одами кӯҳнаам”, материалҳои бо ручка навиштаамро идораи газетаву журналҳо қабул накарда монданд.

-Вай замонҳои асри сангин гузашт, - гуфтанд ходимони нашрияҳо. - Ҳамқадами замон шаведу дар компутер чоп карда, варианти электоронии материалҳоро биёред. Аслан, оварданатон ҳам даркор не, аз ҳамон хонаатон фиристонед ҳам, мешавад.

Ҳар рӯз аз чандин маротиба шунидани ин гуна пичингу эродгириҳои командони редаксияҳо шарм дошта, ба обу арақ ғӯтидам.