ҲИКОЁТИ ПАНДОМӮЗ

БОЛОР

            Дар хонаи як бевазани деҳа чанд адад болорҳои сафедор мехобид. Шавҳари раҳматиаш онҳоро афтонда, чен карда, чорметрӣ бурида буд. Вале дар сохтмони иморатҳояш истифода бурдан насиб накарда будааст, ки бандагиро ба ҷо овард. Сохтмони бино чала монду болорҳо се–чор сол боз дар таги офтоб ва барфу борон мехобиданд.

            Ба марди ҳамсоя барои пӯшидани боми ошхонааш ду дона болор нарасид. Бо андешаи он, ки ба бевазани сербача ёриаш расад, ба хонаи ӯ рафт ва ду дона чӯб пурсид:

            -- Янга, агар хоҳед, пулашро гиред, нахоҳед - ба ҷояш чӯбҳои дилхоҳатонро харида медиҳам. Ҳозир ман барои ду дона чӯб ба бозор рафта нашинам.

ЛАТИФАҲО

ЯК ГУФТ-ДИЯ

            -- Ҷӯраатон ин қадар «ба хона дароед», «хӯрок тайёр», «садта–садта мекунем» гуфту шумо надаромадед? – пурсид яке аз ошнояш.

            -- Вай ҳамин хел як гуфт-дия. Ба ҳамаи гапи одамон бовар кардан лозим не.

            -- Барои чӣ?

            -- Чунки худи ман ҳам ҳамин хел. Асосе надошта бошад, ки ҳар хел гапҳоро гуфтан мегирам.  

РӮЗҲОИ ҲАФТА

            Марде шахси дурӯғгӯйеро шарм дорондани шуда, аз ӯ пурсид:

            -- Бародар, ман медонам, ки ҳозир бе гапи дурӯғ зиндагӣ карда намешавад. Росташро гӯед, ки шумо кадом рӯзҳои ҳафта дурӯғ намегӯед?

            -- Мебахшед, ин хел рӯз нест. Тамоми ҳафта рӯзҳои Худо, ба хафа кардани ягон рӯзи он дилам намешавад.

ҲАҶВИЯҲОИ НАВ

ҚУЛФИ ДАҲОН

            Дар бошишгоҳи саҳроӣ се ҷӯраҳо нӯшонӯш мекарданд. Яке гуфт:

            -- Афсӯс, ки бодринг нест. Агар бодринг мебуд, арақ равған барин мерафт.

            -- Ҳамсоя дар заминаш бодринг коридагӣ, – гуфт соҳиби боғ. -- Лекин худаш несту нопурсиш гирифтан дуздӣ ба ҳисоб меравад. Агар ду ҳазор сӯм диҳед, ман ба чашми виҷдонам хок пошида, бодринг чинда меомадам.

            -- Шудааст, – розӣ шуд ӯ.

            Вай рафта, ду–се кило барин бодринг чинда овард.

            -- Эъ хурӯси мардҳо, худатон, - ӯро рӯҳбаланд карда, ҷӯрааш ду ҳазорро аз кисааш бароварда дод. – Ман бо ҳар кас ҳам дӯст намешавам. Одаме, ки ба ваъдааш вафо кунад, марди майдон аст, – ва бодрингро ба рӯймолаке баста, ба паҳлӯяш гузошт.